Prematuur geboren en toch borstvoeding

Als je kindje ernstig prematuur geboren wordt, dan is borstvoeding geven niet een gegeven. Je kan van tevoren wel van plan geweest zijn om je baby borstvoeding te geven, maar als het eerst een paar weken de melk via een sonde binnen moet krijgen, dan is het nog maar de vraag of borstvoeding daarna lukt.

Borstvoeding: alle moeders lijken hier een uitgesproken mening over te hebben. Het onderwerp roept soms heftige emoties op. Ik wil voorop stellen dat ik niemand wil kwetsen. Het is mijn verhaal, mijn gevoel en mijn emoties die ik hier verwoord. En ik mag dat van mezelf opschrijven en voelen. Want eigenlijk ben ik ontzettend trots op mezelf. Ondanks dat mijn baby de eerste 6 weken in het ziekenhuis lag, is het me gelukt om de 8 maanden erna borstvoeding te geven. Alleen dat ging niet vanzelf…

Mijn ideaal en mijn verhaal over borstvoeding

Mijn moeder stierf toen ik 19 was. Misschien dat ik daarom extra veel waarde hecht aan haar woorden uit het verleden. Net als ieder kind vond ik het heerlijk om te horen hoe ik was als baby en kind en hoe fantastisch mijn moeder mij vond. Ze sprak altijd vol liefde over mij als baby en hoe geweldig ze het vond om mij borstvoeding te geven. “De meest fantastische ervaring van mijn leven”, noemde ze het. Dus toen ik zwanger werd, was het geven van borstvoeding mijn droom, mijn ideaal. Dat wilde ik ook! Ik zou gaan ervaren hoe dat was, net als mijn moeder destijds.

Mijn droom viel in duigen toen ik vroegtijdig beviel bij 32 weken. Zo dacht ik op dat moment.

Kolven, kolven en nog eens….

2 dagen na mijn keizersnede werd in een stoel werd gezet met een dubbele borstkolf en een foto van mijn pasgeboren baby erbij. Dat was niet de manier waarop ik die borstvoeding wilde geven, maar het was op dat moment de enige manier. En, werd mij verteld, mijn melk zou zo goed zijn voor mijn dochtertje. Het zou beter verteerbaar zijn en belangrijke anti-stoffen bevatten. Dus ik aan die kolf. Elke druppel ging naar mijn kleine vechtende mopje in haar glazen “kistje”.

6 uur per dag kolven, ik voelde me net een koe

12 keer per dag hing ik aan de kolf. Een kolfsessie duurt ongeveer, alles bij elkaar, 30-40 minuten. Reken dus maar uit…ik was ruim 6 uur per dag bezig met kolven. Nu zal het mét baby, die borstvoeding krijgt misschien niet anders zijn, maar dan beleef je er zelf ook nog lol aan (de een misschien wat meer dan de ander). Dit was 6 uur klinische melkproductie. Ik voelde me net een koe.

Omdat je ook 6 uur per dag in een bepaalde houding zit met 2 handen aan je borsten, had ik na een paar weken een verschoven rugwervel. Ik kon mijn armen amper omhoog krijgen, wat heel lastig was bij het oppakken en verschonen van mijn dochtertje in het ziekenhuis.

Toch proberen aan de borst

Na een paar weken mocht ik, met hulp van een verpleegkundige, mijn dochter aanleggen om te kijken of ze zou begrijpen wat ze met een tepel moest doen. Krijg nou wat! Ze wist wel degelijk wat ze daarmee moest doen. Omdat we haar van tevoren niet gewogen hadden, mocht het niet te lang, want dan zou haar “eetschema” in de war raken. Maar geloof je me als ik zeg, dat ik bijna letterlijk huppelend naar huis ben gegaan daarna? Ik kreeg weer de hoop, dat ik haar misschien toch borstvoeding zou kunnen geven als we eenmaal thuis waren. Met nieuwe volhardende energie bleef ik kolven. Daar had ik wel een verschoven rugwervel voor over.

Borstvoeding via de sonde

De keren daarna wogen we haar van tevoren en naderhand. Het voeden mocht maar even een paar minuten omdat ze veel voeding in 1 keer nog niet aankon, maar die paar dl werden dan eventueel van haar sondevoeding de rest van de dag afgetrokken. Toen ze later steeds minder sondevoeding kreeg en gevoed werd met een flesje was ik bang dat ze daarna niet meer aan de borst wilde. Ik mocht kiezen. Als ik zou vasthouden aan sondevoeding + borstvoeding, dan zou het waarschijnlijk langer duren alvorens ze uit het ziekenhuis ontslagen zou worden. Zuigen uit een flesje gaat nu eenmaal makkelijker dan uit een borst. En ze mocht niet eerder naar huis voordat ze haar flesje in 1 keer leegdronk.

Met fles- of borstvoeding naar huis

Nou ja, dat was voor mij geen keuze. Ik koos voor zo snel mogelijk naar huis, dan maar aan de fles als het moest. Dus ik bleef kolven en de verpleging gaf het vervolgens in een flesje. Dat werd op een gegeven moment best een flinke hoeveelheid, die ik niet gekolfd kreeg. Dus moest ze bijgevoed worden met kunstvoeding. Nogmaals werd ik gewaarschuwd dat het heel bijzonder zou zijn als ik bij haar thuiskomst echt borstvoeding zou kunnen gaan geven. Inmiddels had ik het maar een beetje losgelaten. Ik zou het wel zien. Ik zou in ieder geval niet maanden 6 uur per dag kolven en dat vervolgens in een flesje gaan geven. Dan zou ik 12 uur per dag met voeden bezig zijn. Zoveel wist ik wel…DAT ging ik dus NIET doen.

Eindelijk thuis…

Eindelijk, mijn kindje mocht naar huis. 6 weken had ik op dit moment gewacht, ernaar gesnakt. En toen was het eindelijk zover. Ik had nog een kraamverzorgster voor 2 dagen omdat ik hiervoor verzekerd was, maar die heb ik na 1 ochtend naar huis gestuurd. Geen idee wat ik met dat lieve mens aan moest. Eindelijk mocht ik het zelf doen. Haar zelf in bad doen, verschonen en voeden. Zonder controlerende blikken van de verpleging. Hoe goed bedoeld ook, maar ik werd er griebelig van (voor zover dat een woord is) dat ik thuis nog steeds controlerende ogen in mijn nek voelde. Vanaf nu ging het ik zelf doen!

Alle voedingen voortaan uit de borst behalve de nachtvoeding

En weet je…alle voedingen kwamen vanaf dat moment direct vanuit mijn borsten. Behalve de voeding in de nacht, omdat ze half slapend niet de kracht had om te drinken uit mijn borst. Daarvoor gebruikte ik prematuur voeding. Later gaf ik afgekolfde melk voor het slapen gaan, aangedikt met Johannesbroodpitmeel, zodat ze hopelijk wat langer doorsliep. Dan kolfde ik nog voor het slapen goed af en dat gaf mijn man dan op een moment dat ik even een momentje voor mezelf wilde.

En zo gaf ik 8 maanden lang borstvoeding (tot haar eerste tandje) af en toe afwisselend met een flesje kunstvoeding. De obsessie die ik had met mijn borstvoeding tijdens de ziekenhuisperiode was verdwenen. Het ging me natuurlijker af en was er niet meer zo dwangmatig mee bezig. En als het een keer niet uitkwam, dan was er altijd een prima alternatief voorhanden met kunstvoeding.

Borstvoeding de allerbeste start

Of mijn borstvoeding de reden is, dat ze bijna nooit ziek is en geen allergieën heeft, ik weet het niet. In ieder geval heb ik haar de beste start gegeven die in mijn macht lag. Ze had mijn moedermelk toen heel hard nodig en ik ben blij dat ik die aan haar heb kunnen geven. En voor mezelf vind ik het fijn, dat ik deze ervaring, waar mijn moeder zo vol liefde over sprak, mocht meemaken. En net als zij kan ik zeggen “het was de meest fantastische ervaring van mijn leven”.